Spadek, jeśli nie oświadczy się woli jego przyjęcia z dobrodziejstwem inwentarza, albo odrzucenia, zostaje przyjmowany wprost. Jest to kłopotliwe dla osób nieznających prawo, gdyż spadek to nie tylko majątek, ale również długi. Spadkobiercy mają szansę uniknąć spłacania długów, ale w wyniku niewiedzy z niej nie korzystają. Oczywiste jest, że spadek odrzuca się, gdy spadkodawca zostawił po sobie długi. Można zdecydować się na przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza i jeśli będzie to koniecznie spłacić tylko taką kwotę, na jaką starczy odziedziczony majątek.
Prawnie odrzucenie spadku jest oświadczeniem woli. Oświadczenie musi zostać złożone u notariusza lub przed sądem. Bezpieczniejsze jest złożenie tego u notariusza, który sporządza protokół, ponieważ musi to nastąpić w ciągu sześciu miesięcy od otwarcia spadku, a postępowanie w sądzie rejonowym nierzadko trwa dłużej. Dopuszcza się jego formę ustną oraz z urzędowo poświadczonym podpisem. Składa się je w toku postępowania w sądzie spadku. Uprawniony jest do tego pełnomocnik, który posiada pisemne, poświadczone przez urząd pełnomocnictwo.
Dobrze jest wiedzieć, że spadek można nie tylko odrzucić, ale również zrzec się go. Zrzeczenie się spadku jest możliwe jedynie po podpisaniu umowy ze spadkodawcą, czyli z osobą jeszcze żyjącą. Osoba, która zrzeka się spadku jest wyłączona od dziedziczenia i to samo tyczy się jej zstępnych, chyba że umowa stanowi inaczej. Umowa jest ważna, jeśli jest spisana w formie aktu notarialnego.
Odrzucić spadek może osoba mająca pełną zdolność do czynności prawnych, dlatego w imieniu dziecka robią to rodzice. Osoba, która odrzuca spadek jest przez prawo traktowana jakby nie dożyła otwarcia spadku. Oświadczenie ma charakter nieodwołalny, chyba, że oświadczeniu pojawił się błąd, albo zostało ono złożone pod wpływem groźby.