Dziedziczenie ustawowe to nie tylko kwestia sposobów przyjęcia spadku i miejsce złożenia oświadczenia. Przepisy kodeksu cywilnego wyjaśniają szereg kwestii, w tym kolejność dziedziczenia. Zależy ona od przynależności do poszczególnych grup. Mówią o tym artykuły 931-939, w których znajdziemy m.in. szczegółowe informacje na temat małżonka, wobec którego spadkodawca wystąpił o orzeczenie rozwodu bądź separacji. Należy rozróżnić jednak grupy spadkowe od grup dziedziczenia. Te pierwsze są grupami, dla których nalicza się inną wysokość podatku, te drugie – stanowią o kolejności dziedziczenia.
Pierwszą grupę dziedziczenia stanowią oczywiście najbliżsi spadkodawcy: dzieci oraz małżonek spadkodawcy. Drugą grupę stanowią, kiedy spadkodawca nie miał dzieci, małżonek, rodzice, rodzeństwo, zstępni rodzeństwa. Pierwszeństwo w dziedziczeniu ma więc małżonek, a także jego dzieci. Musi mu przypadać co najmniej 1/4 spadku, ale dziedziczy po równo z dziećmi. Jeśli dziecko nie dożyło spadku, to, co mu się należało (podzielone na ilość dzieci), otrzymują kolejni zstępni, czyli wnuki spadkodawcy. Jeśli małżeństwo nie miało dzieci, do spadku powołani są, poza małżonkiem, rodzice i rodzeństwo. Małżonek otrzymuję wtedy połowę spadku, rodzice i rodzeństwo po 1/4. Te zasady nie obowiązują małżonka będącego w separacji.
Gdy spadkodawca nie miał małżonka, majątek po nim dziedziczą rodzice i rodzeństwo. W przypadku, kiedy któreś z rodziców nie dożyje, jego udziałem dzieli się po połowie drugi rodzic i rodzeństwo. Jeśli spadek dziedziczą tylko małżonek i rodzice lub małżonek i rodzeństwo, małżonek otrzymuje 1/2 spadku, a pozostali dzielą się resztą po równo. Czasem dochodzi do sytuacji, gdy spadkodawca nie miał rodziny, wtedy spadek przypada gminie ostatnio zamieszkanej przez spadkodawcę, chyba, że nie da się ustalić ostatniego miejsca zamieszkania – wtedy majątek przejmuj Skarb Państwa.