Jak większość kwestii prawa spadkowego, tak i darowizny są regulowane przez przepisy kodeksu cywilnego. Darowizna to przeniesienie jednego lub kilku składników majątku z darczyńcy na obdarowanego. Może to być nie tylko przekazanie pieniędzy czy jakiegoś dobra, ale także umorzenie długu. Wymaga ona umowy, zawieranej między darczyńcą a obdarowywanym. Obowiązkowa jest forma aktu notarialnego, jednak są dopuszczalne także inne formy, jeśli tylko umowy te będą wykonane: pisemna, ustna. Akt notarialny jest jednak konieczny, gdy obdarowywany chce domagać się wykonania darowizny.
Prawo pozwala odwołać darowiznę. Powody są różne i zależą od tego, czy umowa darowizny została już wykonana czy jeszcze nie. Jeśli jeszcze nie została wykonana, darczyńca może odwołać się z powodu pogorszenia jego stanu majątkowego. Gdyby była to darowizna jedynie obiecana i nie mająca formy aktu notarialnego, może zostać odwołana bezwarunkowo. Inaczej wygląda to w przypadku darowizny wykonanej. Wtedy powodem może być niewdzięczność obdarowanego wobec darczyńcy, a samo odwołanie wymaga złożenia oświadczenia na piśmie.
Od otrzymanej darowizny należy zapłacić podatek. Jest jednak coś takiego jak grupa zerowa, którą stanowią osoby mające prawo do zwolnienia od podatku. Są to małżonek, zstępni, wstępni, pasierb, rodzeństwo, ojczym oraz macocha. Nie należą do tej grupy zięć, synowa ani teściowie, dlatego też przekazując pieniądze swoim żonatym i zamężnym dzieciom, należy dokładnie określi, że jest to darowizna na rzecz córki luby syna.
Zwolnienia te jednak nie są tak oczywiste. Osoby z grupy zerowej muszą spełnić szereg warunków. Na czas muszą złożyć oświadczenie SD-Z2 do urzędu skarbowego. Musi to nastąpić w ciągu sześciu miesięcy od powstania obowiązku podatkowego lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu dotyczącego nabycia spadku. Drugim warunkiem jest zakaz przekazywania pieniędzy w gotówce. Na szczęście w dzisiejszych czasach do opłat używa się przelewów oraz kart płatniczych.